Czas
15 stycznia 2016 r., godz. 11.00 (!)
Program
Anna Maria Wasyl
- Późnoantyczny elegik Maksymian, (prawie) nieznany twórca dewizy Uniwersytetu Jagiellońskiego
Streszczenie
Dla badaczy zajmujących się poezją późnego antyku, zwłaszcza tzw. okresu rzymsko-barbarzyńskiego, elegik Maksymian nie jest postacią zupełnie anonimową. Większość miłośników kultury klasycznej nie zna jednak jego twórczości, a szkoda, gdyż jest to poeta nader intrygujący, subtelny i błyskotliwie inteligentny, choć czasem również prowokacyjny. Rozmaite nawiązania do motywów i wyrażeń zaczerpniętych z jego elegii świadczą o niemałym zainteresowaniu tym autorem, choć warto wiedzieć, że późniejsze epoki nie zawsze znały go właśnie pod imieniem Maksymiana. Co więcej, utwór, o którym mowa, należał przez pewien czas do kanonu średniowiecznych lektur szkolnych jako tekst odpowiedni zwłaszcza dla młodszych uczniów. Zalecano go szczególnie z uwagi na specyficzny walor edukacyjny: w sposób dokładny, nawet przejmujący opisuje bowiem udręki i nieszczęścia starości. W Akademii Krakowskiej był Maksymian czytany jeszcze w XV wieku. Co zaś najbardziej niezwykłe – gdyż zadecydował o tym zbieg okoliczności – to on właśnie jest autorem dewizy Uniwersytetu Jagiellońskiego, Plus ratio quam vis.
Prelegentka
Dr hab. Anna Maria Wasyl (Instytut Filologii Klasycznej UJ)
Dr hab. Anna Maria Wasyl zajmuje się poezją łacińską, zwłaszcza poetyką i estetyką literacką późnego antyku, a także wybranymi zagadnieniami medio- i neolatynistyki. Interesuje się szczególnie kulturą czasów rzymsko-barbarzyńskich (V-VII w. n.e.). Jest autorką wielu prac o tej tematyce, przede wszystkim książki Genres Rediscovered (2011). Z zakresu genologii antycznej opublikowała wcześniej monografię rzymskiego listu poetyckiego (2002). Zajmowała się ponadto łacińską twórczością Francesca Petrarki. Z zagadnień socjokulturowych interesuje ją zwłaszcza problem patronatu literackiego w starożytnym Rzymie.
W wydawnictwie IBL PAN ukazuje się właśnie jej, pierwszy w języku polskim, przekład elegii Maksymiana ze wstępem i obszernym komentarzem. Uwzględnia on również kwestię recepcji tego utworu, także w średniowiecznej praktyce dydaktycznej Akademii Krakowskiej.