27 VI 2018 g. 13:00
dr hab. Thomas Menzel
Złożoność systemu fleksyjnego w językach łużyckich i w polszczyźnie
Abstrakt:
Kontakt językowy, izolacja społeczeństwa, gęstość sieci socjalnej, stabilność stosunków społecznych, a nawet ilość mówiących mogą wywrzeć wpływ na kształtowanie się systemu językowego. Celem referatu jest próba rozstrzygnięcia, czy różnice strukturalne, które wykazują systemy fleksyjne pokrewnych języków słowiańskich, jak polski i języki serbołużyckie, odnoszą się do wskazanych czynników socjolingwistycznych. Czy wpływ tych czynników, uzasadniających odrębny rozwój struktur językowych, da się ustalić już w okresie staro- czy średniopolskim albo w poszczególnych etapach rozwoju diachronicznego języków łużyckich? Czy fakt, że liczba podwójna zachowała się w łużycczyźnie, ale nie w polszczyźnie, może być związany z tym, że górno- i dolnołużycki to „języki małe”, a polski jest „językiem dużym”? Czy zatem łużycczyzna współczesna jest jeszcze „staropolska” pod względem strukturalnym?